Sabbatisch Frankisme – De religie van de omgekeerde waarheid

Er zijn ideeën die zo verdraaid zijn dat ze ons verstand te boven gaan. Sabbatisch Frankisme is er zo een.

Geen sekte van wilde geitenoffers of complotflodders, maar een historische stroming met serieuze volgelingen — en een giftige nalatenschap die tot vandaag nazindert in cultuur, macht en moraal.

 

Voor wie het nog niet kent: Sabbataï Zevi was een 17e-eeuwse Joodse mysticus die zichzelf uitriep tot de Messias.

Toen hij onder druk tot de islam bekeerde, viel zijn beweging niet uiteen, maar… radicaliseerde.

Zijn volgelingen gingen geloven dat verlossing niet lag in heiligheid, maar in zonde. Niet door je ziel te zuiveren, maar door haar expres door het slijk te halen.

De duisternis in als shortcut naar het licht.

In die lijn kwam later Jacob Frank, die de leer verder verdraaide: incest, bedrog en omkering van morele orde als heilige plicht.

Waanzin? Absoluut.

En toch: dit gedachtegoed heeft zich — al is het ondergronds — genesteld in de loopgraven van het modernisme.

 

In een wereld waar alles “mag”, waar grensvervaging een deugd is, waar waarheid fluïde is en schuld collectief, ruikt het verdacht veel naar dezelfde adem.

Wat als delen van onze elite niet gewoon losgezongen zijn, maar structureel doordrenkt van het idee dat moreel verval een pad is naar “vernieuwing”?

Wat als dit geen losstaand historisch curiosum is, maar een diepgewortelde onderstroom in sommige vormen van progressief globalisme?

Frankisme is geen Netflix-waardige complottheorie, het is een ideeëngif dat zich vermomt als verlichting — een religie van het omgekeerde.

Een geloof dat zegt: vernietig het oude, verneder het ware, ontheilig het heilige. En noem dat dan “bevrijding”.

Voor wie denkt dat geschiedenis geen geheugen heeft: let goed op de taal van vandaag.

Op de ideologieën die chaos als transformatie verkopen. Op leiders die morele omkering niet bestrijden, maar prediken.

Niet alles wat vaag, progressief of grenzeloos oogt, is naïef.

Soms is het een echo van een oude doctrine die allang vergeten had moeten zijn.

 

Want als waarheid vrijwillig wordt ingeleverd, dan regeert de leugen als morele wet.

En dat is geen toeval — dat is Frankisme.