Nederland is overhoop. Letterlijk en figuurlijk. Niet alleen door woningnood, overvolle scholen, en zorginstellingen die piepen en kraken—maar ook door de verdeeldheid in ons land over één van de heetste hangijzers van dit moment: het asielbeleid.

Aan de ene kant heb je de groep die iedereen wil opvangen. Ieder mens in nood is er één te veel, zeggen ze. "We hebben toch plek genoeg?" roepen ze vanachter hun goed geïsoleerde jaren-dertig-woning in een wijk waar nooit een AZC komt.

Ze zien in elke asielzoeker een zielig slachtoffer, een mens dat bescherming nodig heeft. Hartverwarmend. Maar vooral naïef.

Aan de andere kant staan de ‘Nederland is vol’-roepers. De mensen die hun huur hebben zien verdubbelen, die maanden wachten op een woning, geen huisarts meer kunnen vinden en wiens kinderen les krijgen in overvolle klassen.

Zij vragen zich terecht af: waar stopt het? Hoeveel mensen kunnen we blijven opvangen voordat we zelf kopje-onder gaan?

En dan heb je de middenmoot, de ‘redelijke mensen’. Zij zeggen: echte asielzoekers? Absoluut. Vluchtelingen uit oorlogsgebieden? Kom maar. Maar gelukszoekers uit veilige landen die hierheen komen voor de uitkering, een woning en een gratis zorgpakket? Daar moeten we echt een streep trekken.

📌 Feiten die je zelden hoort in talkshows:

• In 2023 werden er ruim 70.000 asielaanvragen ingediend in Nederland. Dat zijn er meer dan het inwoneraantal van steden als Deventer of Roosendaal.

• Van die aanvragen werd bijna de helft als "kansarm" bestempeld: mensen uit veilige landen als Marokko, Algerije, Georgië of Tunesië.

• Een asielzoeker kost Nederland gemiddeld €32.000 per jaar. Voor één persoon. Inclusief opvang, zorg, onderwijs en begeleiding.

• Het COA kreeg in 2024 meer dan €2,5 miljard toegekend uit de rijksbegroting. Dat is evenveel als het hele budget voor de jeugd-GGZ.

Ondertussen wordt de werkende Nederlander gestraft. Hij of zij mag wél belasting betalen, premie ophoesten, langer op zorg wachten en een woning zoeken die er niet is. En daar blijft het niet bij. Wie kritiek heeft op dit systeem, wordt meteen in de hoek van ‘xenofoob’ of ‘onmenselijk’ gedrukt. Kritiek op de instroom is taboe geworden in de moraalbubbel van progressief Nederland.

🧾 Dus hier komt een voorstel – eentje die zó logisch is dat je je afvraagt waarom het er nog niet is:

Laat iedereen die voor open grenzen is, zelf financieel bijdragen.

Wil jij iedereen hier opvangen? Prima. Dan stel ik voor dat jij vanaf nu vrijwillig minimaal €250 per maand per asielzoeker afdraagt.

Geen bezwaar, toch? Want dit is tenslotte voor de mensen die echt medemenselijkheid willen tonen. Niet alleen met woorden, maar ook met daden.

Zoals het gezegde luidt: "Put your money where your mouth is."

Stel je eens voor dat we een soort “opvangbelasting” invoeren. Vrijwillig, uiteraard. Een beetje zoals doneren aan een goed doel. Laten we zien hoe groot het draagvlak écht is als het persoonlijke kosten met zich meebrengt. Misschien verdampt het morele superioriteitsgevoel dan ineens sneller dan de subsidiepot van het COA.

🧠 Tot slot: dit gaat niet over hart versus hard. Het gaat over balans.

Nederland is geen bodemloze put. Als je iedereen blijft binnenhalen zonder grenzen, zonder selectie, dan sloop je het systeem dat mensen ooit wél kon helpen. Dan krijgen straks ook de echte vluchtelingen geen hulp meer. Omdat de emmer simpelweg overloopt.

Dus nogmaals: wie ze allemaal wil binnenlaten, mag ze ook zelf betalen. Deal?