Er was een tijd dat Nederland bekendstond om zijn nuchtere kijk op de wereld.
"Doe maar gewoon," dat werk zegmaar.
Vandaag de dag is dat vervangen door een morele performance-art die de Oscars waardig is.
We hebben de deugcultuur verheven tot staatsgodsdienst, compleet met rituelen, boetedoeningen en een nieuwe inquisitie: de online verontwaardiging.
Want pas op: wie vandaag durft te zeggen dat de instroom van asielzoekers problematisch is, mag meteen het publieke schavot op. Racist, haatzaaier, populist—pick your poison.
Ondertussen deinzen onze zelfbenoemde moraalridders er niet voor terug om met het vingertje te zwaaien vanuit hun rijtjeshuis met zonnepanelen en subsidie, veilig ver weg van de wijken waar de realiteit zich afspeelt.
Goeddoen met andermans geld:
Deugers hebben hun eigen vorm van heldendom gecreëerd: goeddoen, maar dan op kosten, en liefst ver weg voor de deur, van een ander.
Alles voor de bühne.
Terwijl de sociale voorzieningen piepen en kraken, de huisartsenpost je pas over zes weken kan inplannen, en starters hun dromen over een koopwoning definitief opbergen, is het morele kamp druk met het verdedigen van hun status quo. Want zolang zij zichzelf op de Socials een medemenselijk imago aanmeten met #WelkomIedereen, mag de werkende Nederlander gewoon blijven betalen.
De deuger leeft nou eenmaal in het nu en vergeet gemakshalve, dat niet alleen mijn, maar ook zijn of haar kinderen en kleinkinderen straks de rekening van deze hele moraalparty gepresenteerd zullen krijgen.
"Het zal mijn tijd wel duren"...
De gewone Nederlander? Die mag zich gedeisd houden:
De echte slachtoffers?
Niet de asielzoekers die ‘beschermd’ moeten worden, maar de mensen die al generaties lang hier wonen en werken.
Die hun belasting zien verdampen in potjes waarvan zij het bestaan niet eens wisten. Die zich afvragen waarom hun kinderen straks geen woning kunnen huren of kopen, waarom de wijk achteruitgaat, waarom veiligheid geen vanzelfsprekendheid meer is.
Maar als ze daar iets over zeggen? Dan zijn ze ‘fout’.
De stem van de meerderheid is gereduceerd tot gefluister, want wie zijn zorgen uit, riskeert maatschappelijke uitsluiting.
De afbraak van onze identiteit: Inpakken en weggeven:
En dan onze cultuur. Onze identiteit.
Die mag in de uitverkoop, want tradities zijn ‘kwetsend’.
Zwarte Piet? Racistisch.
Straatnamen? Koloniaal.
Excuses voor de middeleeuwen? Ongetwijfeld onderweg.
Alles om vooral niemand tegen het hoofd te stoten, behalve onszelf.
We zijn de enige natie die excuses maakt voor haar bestaan, en er vervolgens een lespakket over maakt voor groep 6. We zijn zó druk met het aanpassen voor anderen, dat we vergeten zijn wie we zelf ook alweer waren.
Deugers: redders zonder realiteitszin:
Deugers denken dat ze het juiste doen. Dat ze het morele kompas vormen van een betere wereld.
Maar een kompas dat alleen naar één kant wijst, is simpelweg kapot. Want wat gebeurt er als we blijven geven, blijven aanpassen, blijven excuseren—tot er niets meer over is van wie we waren?
Dan zijn we geen barmhartige natie meer, maar een lege huls met goede bedoelingen en nul ruggengraat.
Dan hebben we onszelf opgeheven, uit naam van een ander.
Goodbye Nederland...
Waarom zwijgen we nog? Waarom spreken we ons niet uit?
Omdat we weten dat één foute zin je carrière, je reputatie of zelfs je vriendenkring kan kosten.
We zijn bang. Bang voor het label. Voor de cancel.
En dus laten we deugers het gesprek domineren, terwijl de rest van Nederland zich in stilte afvraagt waar het in vredesnaam heen gaat.
We zijn een land geworden waar de waarheid totaal onwenselijk is, waar gezond verstand verdacht wordt gemaakt, en waar kritiek gelijkstaat aan verraad.
En het ironische is: dat doen we allemaal met "de beste bedoelingen".
Dus laten we maar eerlijk zijn: misschien moeten we gewoon leren leven in een land waar je je identiteit inlevert bij de klantenservice van de moraalpolitie — geen bonnetje, geen retour.
Waar principes vooral op papier bestaan en realiteit alleen iets is voor boze mensen op verjaardagen.
Maar als het straks écht misgaat, dan staan wij in onze werkschoenen, met beide benen in de blubber, terwijl de deugers druk zijn met het herschrijven van de realiteit… in beleidsstukken, opiniestukken en inclusieve kleurplaten.
#nederland #deugers #moraalridder #kinderenbetalenderekening #tradities #principes #moreelkompas
Reactie plaatsen
Reacties